Στο άκρο της χερσονήσου της Παναγίας, υπάρχει ο φάρος, φωτεινός οδηγός για τα πλοία και πόλος έλξης για τους μόνιμους κατοίκους και τους επισκέπτες λόγω της εξαίσιας θέας που παρουσιάζει. Κατασκευάστηκε γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1880 ή 1890 και η σημερινή του κατασκευή ανάγεται σε εργασίες που έγιναν στα 1929 και αμέσως μετά την Απελευθέρωση, στα 1945. Μετά από έρευνες που βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη διαπιστώθηκε ότι κάτω από το φάρο υπήρχε ένας οικίσκος (σπιτάκι) φαροφύλακα και μια απότομη στενή σκάλα που οδηγεί στα πασίγνωστα βραχάκια της Παναγίας. Τα βράχια και η θάλασσα στο σημείο αυτό γίνονται ένα. Τα τεράστια λεία βράχια είναι ιδανικά για όσους θέλουν να καθίσουν και να “χαθούν” στο γαλάζιο της θάλασσας και στη μοναδικότητα του τοπίου. Η περιοχή του “Φάρου” είναι μια από τις μαγευτικότερες περιοχές της Παναγίας και θαρρείς πως κρύβει καλά μυστικά του παρελθόντος. Από την περιοχή του φάρου μπορεί κανείς να δει πανοραμικά τη θάλασσα, να θαυμάσει το ηλιοβασίλεμα και εάν ο ουρανός είναι καθαρός διακρίνεται στο βάθος το νησί της Θάσου, στα δυτικά το Άγιο Όρος και ανατολικά τα παράλια της Κεραμωτής. Παλαιότερα στην περιοχή λειτουργούσε το ομώνυμο κοσμικό κέντρο της παλιάς πόλης. Ο «Φάρος» ως κοσμικό κέντρο ξεκίνησε να λειτουργεί το 1932 και ήταν ανοιχτό την περίοδο από το Πάσχα μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου. Πρώτος ιδιοκτήτης ήταν ο Πέτρος Στάθης, που ήρθε στην Καβάλα από την Κωνσταντινούπολη. Ο «Φάρος» έπαιζε ευρωπαϊκά χορευτικά τραγούδια (βαλς, ταγκό) με ορχήστρα και φιλοξενούσε μεγάλα ονόματα του καλλιτεχνικού στερεώματος της εποχής. Στο κέντρο αυτό ψυχαγωγούνταν οι αστοί της πόλης, χόρευαν υπό το φως του Φάρου, απολάμβαναν το πρόγραμμα και τη θέα της Καβάλας και της θάλασσας. Το κατάστημα παρείχε φαγητό και ποτό. Ο «Φάρος» σταμάτησε να λειτουργεί το 1956. Σήμερα ο χώρος στην περιοχή του φάρου δεν είναι προσβάσιμος για το κοινό εξαιτίας των εργασιών που γίνονται για την αποκατάσταση του τείχους στο άκρο της χερσονήσου και την ανάδειξη του φάρου.